The giver (Ο Δωρητής)

Χθες το απόγευμα παρακολουθήσαμε την ταινία The giver. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο που κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά με τον τίτλο Ο Δωρητής. Οι μαθητές ενθουσιάστηκαν τόσο με το θέμα της ταινίας και προβληματίστηκαν σχετικά με τα θέματα που έθιγε.Ακολουθούν μερικές από τις δικές τους κριτικές για την ταινία.

Ο Τζόνας ζει σε μια αυστηρή και ''ασπρόμαυρη'' κοινωνία. Μια κοινωνία χωρίς συναισθήματα, χωρίς αναμνήσεις, χωρίς χρώματα, χαρές και λύπες. Ώσπου ένα γεγονός αλλάζει την ζωή όπως την ήξερε. Eπιλέγεται να γίνει  'Φύλακας της Μνήμης' ,είναι ο εκλεκτός, είναι αυτός που θα μεταφέρει τις εμπειρίες του παρελθόντος. Ο Δωρητής του, προηγούμενος φύλακας, του δείχνει τον πραγματικό κόσμο, έναν κόσμο με χρώματα, γάμους, χαρές, πολέμους, πείνα, φτώχεια, αγάπη. Ο Τζόνας τότε, αψηφά όλους τους κανόνες με τους οποίους έχει μεγαλώσει, και καταφέρνει μετά από πολλές δυσκολίες, σώζοντας τον αδελφό του Γκάμπριελ και περνώντας από τα σύνορα της ουτοπικής του κοινωνίας, να επαναφέρει τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις.

Η ιστορία μας δείχνει πως, όσο δύσκολο και αν είναι κάτι, αν πραγματικά το θέλουμε και προσπαθήσουμε για αυτό ίσως τελικά το πετύχουμε, ακόμα και ρισκάροντας κάτι σημαντικό. Μας θυμίζει πολλές καταστάσεις και περιπτώσεις του παρόντος αλλά και του παρελθόντος μας, στις οποίες η κοινωνία δεν αποδέχεται επαναστατικές ιδέες και ελεύθερη έκφραση.

Προσωπικά, πιστεύω πως η ταινία μας έδειξε επίσης την σημασία της χαράς και της αγάπης, πράγματα που είναι υπερεκτιμημένα σήμερα, αλλά και της λύπης, της ζήλιας και του πολέμου. Ο Τζόνας είχε να διαλέξει ανάμεσα σε μια κοινωνία χωρίς λύπες, επομένως και χαρές, και μιας κοινωνίας με χαρές, ρισκάροντας να φέρει και λύπες. Και διάλεξε το δεύτερο, το οποίο κατά την γνώμη μου ήταν η σωστή επιλογή.

Διονυσία Χόνδρου,Γ6

Στην ταινία είδαμε ότι επέλεγαν για την κοινωνία τους υγιή άτομα χωρίς κανένα ψυχικό ή σωματικό πρόβλημα και ότι τα άτομα αυτά ήταν λευκά. Αυτά ήταν τα βασικά κριτήρια για έναν πολίτη. Επέλεξαν η ζωή τους να είναι άχρωμη γιατί το χρώμα σε κάνει να διαφέρεις …μπορείς να κάνεις διακρίσεις λέγοντας ότι αυτό είναι το ροζ , το κίτρινο και άλλα πολλά χρώματα και θέτεις έτσι ένα ερώτημα στη σκέψη του τηλεθεατή: γιατί να επιλέγονται μόνο λευκοί; γιατί το λευκό χρώμα είναι το σωστό και δεν είναι λάθος;

Δήμητρα Τρακόσα, Γ5

Ποιος θα ήθελε να έχει άσχημα συναισθήματα; Ποιος θα ήθελε να βλέπει ανθρώπους να σκοτώνονται για το τίποτα; Ποιος θα ήθελε να ζει με το κακό; Κανείς δεν το θέλει αυτό. Όμως αποφεύγοντας το κακό αποφεύγεις και το καλό. Αποφεύγεις τα όμορφα συναισθήματα. Δε λυπάσαι, αλλά δεν χαίρεσαι. Δεν μισεί κανείς κανέναν, αλλά δεν αγαπά κανείς κανέναν. Δεν υπάρχει ο ρατσισμός, γιατί όλα είναι ίδια. Επομένως ο κόσμος θα ‘ταν βαρετός και άχρωμος

Αυτό μας μαθαίνει η ταινία. Κάποιος ρισκάρει τη ζωή του, για να “αναστηθεί” ένας κόσμος. Για να μη ζουν οι άνθρωποι σε έναν κόσμο, που να μην έχουν λόγο να ζήσουν σε αυτόν. Που έχει αυστηρούς κανόνες και δεν πρέπει να τους παραβιάζουν. Για να μην  ζουν με το άσπρο και το μαύρο, αλλά με πολλά χρώματα και με πολλά συναισθήματα. Σε έναν κόσμο που να μην είναι τόσο βαρετός, όσο εκείνος….

Κατερίνα Παπαδάκη, Γ4