Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Απαισιόδοξο τραγουδάκι.


Περπατάω στον δρόμο και χαρούμενα σφυρίζω,
αίματα, καυγάδες μα και φόνους αντικρίζω.
Τι να κάνω;...πρέπει να πάω μπροστά!
Πώς θα κάνω άλλωστε χαρούμενη τη μαμά;


Ένα χαρούμενο ποίημα έπρεπε να γράψω ,
όμως ανώνυμα εγώ θα το υπογράψω.
Αλλιώς μπορεί η κυρία να με δείρει,
και την προσωπικότητα μου ίσως να την φθείρει.


I'm Not Myself So                by Amber-Icefire




Προσωπικότητα δικιά μου δεν έχω τελικά,
έγινε ένα με αυτή του μπαμπά!
Μ έβαλε κάτω και με δίδαξε τι είναι το σωστό,
όμως ποτέ κανείς δε με ρώτησε τι θέλω εγώ.


Αυτό που θέλω είναι πολύ απλό!
Δημοκρατία και ένα πιάτο φαγητό.
Δημοκρατία δεν έχουμε όπως βλέπω
με απειλούνε με μαχαίρι και στιλέτο.

Γιώργος Αραπόπουλος, Γ1






(Το ποίημα αυτό γράφτηκε μετά τη διδασκαλία της ποίησης του  Καρυωτάκη στο μάθημα της λογοτεχνίας. Ο Γιώργος -κλασσικά!-δεν το έφερε στην ώρα του και δημοσιεύεται με χρονοκαθυστέρηση.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: