Charles Babbage : ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του.

«Πάλι έκανα λάθος τους υπολογισμούς μου;» σκέφτηκα. Βρισκόμουν στο Λονδίνο του 1871, 14 Οκτωβρίου συγκεκριμένα. Όπως κάθε φορά που χρησιμοποιώ την χρονομηχανή έτσι και τώρα δεν υπολόγισα σωστά την ημερομηνία με αποτέλεσμα να μεταφερθώ ένα μήνα αργότερα από ότι υπολόγιζα. Τουλάχιστον θα τον προλάβαινα. Ρωτώντας έφτασα στο σπίτι του, το πρώτο κτήριο στην οδό Dorset. Εκεί, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, βρισκόταν ο άνθρωπος που έψαχνα, αν και βαριά άρρωστος λόγω της νεφρικής ανεπάρκειας από την οποία υπέφερε.

Μόλις έφτασα απ’ έξω χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν υπήρχε καμία απάντηση. Ξαναχτύπησα, πάλι τίποτα. Έσπρωξα την πόρτα, η οποία ήταν ξεκλείδωτη, και μπήκα μέσα. Το σπίτι ήταν μηδαμινά φωτισμένο και αρχικά δεν είδα κανέναν. Στην συνέχεια όμως διέκρινα μια σκοτεινή φιγούρα ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι. Πλησίασα επιφυλακτικά, προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο, κάτι το οποίο αποδεικτικέ αδύνατο καθώς υπήρχαν εκατοντάδες μικρά κομματάκια από μηχανές στο πάτωμα. Μόλις άκουσε τον θόρυβο, η φιγούρα προσπάθησε να ανασηκωθεί, με αποτέλεσμα να βογκήξει και να ξαναξαπλώσει. Προσπάθησε να ανάψει ένα κερί αλλά δεν μπορούσε. Τότε μίλησα.

Εγώ: Περιμένετε, θα σας βοηθήσω.

Babbage: Ποιος είσαι; Τι θέλεις;

-          Μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να σας πειράξω. Έρχομαι από το μέλλον. Χρειάζομαι κάποιες πληροφορίες για την ζωή και το έργο σας.

-          Από το μέλλον!? Αδύνατον! Αλλά φαντάζομαι δεν έχω άλλη επιλογή από το να σε πιστέψω. Πίστευα πως εσείς από το μέλλον θα ήσασταν πιο ευγενικοί αλλά απ’ ότι φαίνεται έκανα λάθος. Δεν βλέπεις παιδί μου ότι είμαι άρρωστος; Έλα σε λίγες μέρες που θα είμαι καλύτερα.

-          Ξέρετε δεν έχουμε αναπτύξει ακόμα την τεχνολογία να μιλάμε με τους νεκρούς ακόμα.

-          Με τους νεκρούς!? Μα τι λες παιδί μου; Ποιους νεκρούς; Μια χαρά ζωντανός είμαι. Απλά λίγο άρρωστος.

-          Ό,τι πείτε κύριε Babbage. Μπορούμε να μιλήσουμε τώρα γιατί… είναι ακριβά τα ταξίδια στον χρόνο ξέρετε.

-          Καλώς. Τι θες να μάθεις;

-          Πρώτα απ’ όλα θέλω να μου μιλήσετε για την περίοδο που φοιτήσατε στο Cambridge.

-          Να σου πω την αλήθεια παιδί μου δεν ήταν και τόσο ενδιαφέρον όσο περίμενα. Αν και βρήκα την ευκαιρία να μελετήσω έργα διαφόρων τα οποία με βοήθησαν στην υπόλοιπη ζωή μου, δεν έμεινα ευχαριστημένος από τα μαθηματικά που διδάσκονταν. Μετά μεταφέρθηκα στο Peterhouse από όπου όμως δεν πήρα ποτέ πτυχίο μέσω εξετάσεων.

-          Μάλιστα… Και μετά τι έγινε;

-          Μετά προσπάθησα να βρω δουλειά ως καθηγητής στο Haileybury College, όμως δεν με δέχτηκαν. Πήγα στην Γαλλία όπου συνάντησα πολλούς πρωτοπόρους στα μαθηματικά και στην φυσική. Ύστερα προσπάθησα να βρω δουλειά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου αλλά και πάλι με απέρριψαν. Στην συνέχεια πήγα στην Ρώμη όπου άρχισα την κατασκευή της Διαφορικής Μηχανής, αλλά τότε έμαθα πως με δέχτηκαν ως καθηγητή στο Cambridge.

-          Νομίζω πως είχατε κάνει αίτηση και άλλες τρεις φορές για καθηγητής εκεί και σας απέρριψαν.

-          Ναι έχεις δίκιο. Αλλά αμφιβάλλω πως σε νοιάζει η ζωή μου. Γιατί ήρθες να με βρεις;

-          Βασικά κυρίως για το έργο σας. Ξέρετε την Διαφορική και την Αναλυτική μηχανή.

-          Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο γνωστά τα έργα μου, ιδιαίτερα στο μέλλον.

-          Είναι γνωστά κυρίως σε όσους ασχολούνται με τους υπολογιστές.

-          Τους υπολογιστές; Τους μαθηματικούς  εννοείς;

-          Όχι όχι. Θα σας εξηγήσω αργότερα.

-          Μάλιστα… Ο λόγος που σχεδίασα την Διαφορική μηχανή ήταν το ότι πολλές φορές γίνονταν και ακόμα γίνονται λάθη στον υπολογισμό των αριθμητικών πινάκων. Αυτή λοιπόν η μηχανή ήταν σχεδιασμένη να λύνει αυτούς τους πίνακες σωστά. Τουλάχιστον υποτίθεται γιατί ποτέ δεν την ολοκλήρωσα.

-          Αυτή ήταν μία από τις λάθος επιλογές που κάνατε. Τέλος πάντων. Πείτε μου και για την Αναλυτική μηχανή.

-          Μόλις σταμάτησα να φτιάχνω την Διαφορική μηχανή ξεκίνησα να σχεδιάζω την Αναλυτική μηχανή. Ακόμα και πρόσφατα έκανα κάποιες τροποποιήσεις στα σχέδια. Όταν την κατασκευάσω πιστεύω πως θα είναι η πιο σημαντική εφεύρεση του αιώνα. Με λίγα λόγια είναι μια μηχανή η οποία χρησιμοποιεί διάτρητες κάρτες στις οποίες μπορεί κανείς να αποθηκεύει τις πληροφορίες ώστε να μπορεί η μηχανή να εκτελέσει την ίδια πράξη περισσότερες από μία φορές χωρίς να χρειάζεται να ξαναβάλουμε τις πληροφορίες.

-          Δηλαδή κάτι σαν τα σημερινά προγράμματα…

-          Μα τι λες παιδί μου; Μήπως έχεις πυρετό; Τι είναι όλα αυτά που λες;

-          Δεν έχω πολύ χρόνο αλλά θα σας εξηγήσω ότι προλάβω. Ή καλύτερα θα σας δείξω.

Βγάζω μία σελίδα από την τσέπη μου και του την δίνω.

-          Τι λέει εδώ; Ημερομηνία θανάτου 18 Οκτωβρίου 1871. Μα αυτό είναι σε 4 μέρες… Δηλαδή… Δεν είναι δυνατόν κάποιο λάθος έχει γίνει!

-          Ηρεμήστε! Διαβάστε παρακάτω.

-          Εδώ λέει τα πάντα για την ζωή μου! Και λέει πως το 1991 τελειοποιήθηκε η Διαφορική Μηχανή και πως λειτουργεί! Η Αναλυτική μηχανή θα ολοκληρωθεί το 2021! Τι είναι αυτά τα 7 Hz και τα 675 bytes που λέει;

-          Είναι μονάδες μέτρησης της ταχύτητας επεξεργασίας και της μνήμης.

-          Αν σου πω ότι κατάλαβα, θα σου πω ψέματα.

Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη μου για να δω την ώρα.

-          Δεν έχω χρόνο να σας εξηγήσω. Απλά σκεφτείτε πως αυτό εδώ το πράγμα που μοιάζει με στρογγυλεμένη πλάκα έχει ταχύτητα 1.700.000.000 Hz και μνήμη περίπου 8.600.000.000 bytes.

-          Μα αυτό σημαίνει πως η μηχανή μου είναι άχρηστη μπροστά σε αυτό εδώ το πραγματάκι.

-          Όχι, η μηχανή σας αποτελεί την βάση πάνω στην οποία φτιαχτήκαν όλα αυτά. Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για το 2020. Και αυτό δεν είναι τίποτα, υπάρχουν και πολύ καλύτερες συσκευές.

-          Και όλα αυτά φτιάχτηκαν με βάση τα σχέδια μου;

             Ακριβώς.

-          Θα χρειαστώ λίγο χρόνο να τα πιστέψω όλα αυτά.

-          Φυσικό  είναι. Ααα και κάτι άλλο, αυτή η σελίδα που σας έδειξα γράφτηκε μέσω ενός εκτυπωτή. Και φανταστείτε ποιος σχεδίασε τον πρώτο εκτυπωτή;

-          Εγώ;

-          Ακριβώς.

-          Πως είναι δυνατόν όσα μου λες να είναι αλήθεια;

-          Κι όμως είναι. Πρέπει όμως να φύγω. Αντίο σας!

-          Αντίο παιδί μου! 

       Λεωνίδας Σεγραίδος, Γ4

Charles Babbage by Γιώτα Κεφαλά