Με τα μάτια της Νταλβά

 

Την περασμένη εβδομάδα με την Κινηματογραφική Λέσχη είδαμε την ταινία «Με τα μάτια της Νταλβα», μια ταινία για το θέμα της παιδικής κακοποίησης. Με την αρχή της ταινίας συναντάμε τη μικρή Νταλβά καθώς η Αστυνομία μπαίνει στο σπίτι της να μη φωνάζει «μπαμπά» αλλά ένα όνομα, Ζακ. Μετά την εξέταση της στο νοσοκομείο, η Νταλβά μεταφέρεται σε κέντρο προστασίας ανηλίκων. Όπως μαθαίνουμε στην πορεία της ο πατέρας της αφού χώρισε με τη μητέρα της, απήγαγε το κορίτσι και μέχρι και την τωρινή της ηλικία- είναι 12 χρονών- την κρατούσε κλεισμένη στο σπίτι βιάζοντας τη, κάνοντας της μαθήματα ο ίδιος, ντύνοντας τη με ρούχα ενήλικης και αλλάζοντας συνέχεια τόπο διαμονής. Η Νταλβα δε μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό που υπέστη είναι αιμομιξία και βιασμός. Αντίθετα, πιστεύει ότι αυτό σημαίνει αληθινή αγάπη και στοργή και δε μπορεί να κατανοήσει γιατί ο Ζακ μπήκε στη φυλακή. Σταδιακά, με τη βοήθεια μιας φίλης της στο κέντρο υποδοχής καθώς και με τη στήριξη των κοινωνικών λειτουργών και τη σταθερή παρουσία της μητέρας της η Νταλβα θα αρχίσει να μαθαίνει πώς να είναι παιδί.

Η ταινία φέρνει κοντά στο θεατή το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης και το πώς βιώνει το θύμα. Η προσέγγιση της σκηνοθέτριας είναι πολύ τρυφερή και αυτό που θέλει να αναδείξει είναι πώς ένα κακοποιημένο άτομο μπορεί(;) να ξαναγίνει παιδί. Το θέμα άγγιξε τους μαθητές/τριες μας , οι οποίοι είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι και ενήμεροι για το θέμα και διατύπωσαν πολύ ουσιαστικές απόψεις.

 

Τα παιδιά έγραψαν:

 

Πώς μπορεί ένα παιδί να συνειδητοποιήσει ότι ένα από τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα, ο πατέρας του στην περίπτωση της Νταλβά, δεν ήταν αυτός που την αγαπούσε και που της μάθαινε την αγάπη μέσα από τη σεξουαλική επαφή μαζί της, αλλά ένας αδίστακτος, διεστραμμένος, άρρωστος άνθρωπος του οποίου θύμα υπήρξε;

.

Δεν μπορώ να διανοηθω πώς κατάφερε αυτός ο δήθεν πατέρας πως κατάφερε να περάσει αυτό το μήνυμα στο παιδί

Την έκανε να νιώσει πολύ άσχημα

Με το να απομακρυνουμε το παιδι απο αυτο το αγαπημενο του προσωπο και να του δωσουμε να καταλαβει οτι οτι γινεται δεν ειναι σωστο και οτι θα επρεπε να καταλαβει το σωστο και το λαθος

Θα πρέπε να ξέρουμε ότι και ένας πατέρας μπορεί να βλάψει το παιδί του σωματικά και ψυχικά και είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει ένα παιδί επειδή και καλά δεν θα σου έκανε κακό ο πατέρας σου διότι είναι γονιός σου και οι γονείς σου σε αγαπάνε και θέλουν πάντα το καλό σου .Σε κάποιες οικογένειες όμως δεν ισχύει διότι υπάρχουν πολύ διεστραμμένοι άνθρωποι και πατεραδες εκεί έξω που θέλουν να καταστρέψουν την ζωή των παιδιών και θα ήταν καλο να συνειδητοποιήσουμε και να μιλήσουμε σε εκείνα τα παιδιά και να πούμε ότι ακόμα και ένα πολύ στενό και οικογενειακό πρόσωπο μπορεί να σε βλάψει διότι κάποιοι κρύβονται δηλαδή σου προσποιούνται ότι είναι καλοί ενώ πραγματικά δεν είναι

Ήταν μια αρκετά δύσκολη διαδικασία, θεωρώ πως την Ντάλβα την βοήθησε το σκηνικό με τον κοινωνικό λειτουργό ,όπου εκείνη προσπάθησε να "δείξει την αγάπη της" με μια απρεπή κίνηση ,και εκείνος την έσπρωξε

 

 

Η σκηνοθέτης σε συνέντευξη της για την ταινία είπε τα εξής: " Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας μου μικρού μήκους À l’arraché (Snatched), πέρασα χρόνο σε ένα κέντρο υποδοχής έκτακτης ανάγκης για εφήβους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλα τα παιδιά που είχαν αποδεδειγμένα υποστεί κακοποίηση, συνέχιζαν να στέκονται δίπλα στις οικογένειές τους, ισχυριζόμενα ότι το δικαστικό σύστημα ήταν άδικο που τα τοποθέτησε εκεί." Γιατί - κατά τη γνώμη σας αυτά τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση παραμένουν δίπλα στις οικογενειες που τα έχουν κακοποιήσει;

Γιατι πιστευουν οτι με αυτον τον τροπο οι οικογενειες έδειχναν την αγαπη τους προς αυτα

Γιατί φοβούνται την αποχώρηση από τους ανθρώπους που και καλά τους αγαπάνε

Dioti fovountai oti den tha exoun kapoion allon dipla kai tha exoin moun tis oikogenjes tous

Γιατί νομίζουν ότι ό,τι κάνουν είναι για το καλό τους

Πιστευω πως μενουν διπλα στις οικογενειες τους γιατι δεν γνωριζουν οτι ολη αυτη η κακοποιηση δνε ειναι σωστη

Ίσως νιώθουν ενοχές ότι φταίνε ενώ πραγματικά δεν φταίνε η ίσως φοβούνται

Τα παιδιά αυτά παραμένουν στις οικογένειες τους καθώς είναι πολύ δύσκολο να αποχωριστούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να αποδεχτούν ότι τα βλάπτουν . Επίσης πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις οι γονείς χειρίζονται τα παιδιά και τα χειραγωγούν,οπότε γίνονται θύματα και υποχείρια τους .

 

 

Μετά την ταινία αυτή και έχοντας δει τη συμπεριφορά της Νταλβά θεωρείτε εύκολη υπόθεση να αναγνωρίσει κανείς τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης;

οχι

Με βάσει την ταινία ειναι δύσκολο να διανοηθει ένα παιδί ότι έχει πέσει θύμα κακοποίησης

Oxi

Οχι

Οχι δεν ειναι ευκολο να αναγνωριστουν

Νομίζω πως φαίνεται και αναγνωρίζεται από την συμπεριφορά , από τον τρόπο έκφρασης, από την αντίδραση και από τα συναισθήματα. Εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτό το άτομο περνάει δύσκολα και φρικτά στην ζωή του καί ότι χρειάζεται βοήθεια

Πιστεύω πως είναι σχετικά εύκολο ,γιατί το παιδί δείχνει σημάδια που εξηγούν αυτό που υφίσταται

 

 

 

Θεωρείτε εύκολο να επανακτήσει ένα παιδί όπως η Νταλβα την παιδικότητα και την αθωότητα;

το θεωρω σχεδον απιθανο

Βάση την ταινία με την βοήθεια της μητέρας της ίσως αλλά αν δεν έχει ένα στήριγμα θα ειναι δύσκολο ακόμη και με τον ίδρυμα

Nai an apofasisoun na afhsoun pisw to parelthon tous

Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά εφικτό

Οχι δεν ειναι ευκολο διοτι αν για πολλα χρονια κακοποιησε απο το οικογενειακο σου περιβαλλον και απο μικρη ηλικια τοτε η παιδικοτητα και η αθωοτητα σου εχουν χαθει

Δύσκολο διότι θα έχει στοιχειώσει το παιδί με κακές αναμνήσεις και θα το έχει τραυματίσει, στιγματίζει ψυχολογικά με αποτέλεσμα δυστυχώς το παιδί να έχει κακές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία

Πιστεύω πως είναι σχεδόν αδύνατο να ανακτήσει την παιδικότητα και την αθωότητα της ,καθώς έχει περάσει τοσο δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις που δεν την αφήνουν .

 

Gran Torino - Κάποιος θυσίασε την ζωή του για μένα και αυτό θα μου μείνει αξέχαστο

 

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του ρατσισμού είδαμε με τους μαθητές του Α2 την ταινία Gran Torino , τη συζητήσαμε και τα παιδιά έγραψαν επικήδειους λόγους για τον Γουώλτ τον πρωταγωνιστή (Κλιντ Ίστγουντ) στο padlet.

Η υπόθεση της ταινίας: Ένας συντηρητικός βετεράνος της Κορέας που ζει μόνος του αμέσως μετά το θάνατο της συζύγου του με μοναδική παρέα τη Νταίζη, το σκύλο του - αφού έχει πολύ ψυχρές σχέσεις με τους δύο γιους του- έρχεται κοντά με τους Ασιάτες γείτονες του, που αρχικά αντιπαθεί  και φτάνει να θυσιάσει τη ζωή του για να υπερασπιστεί τα νεότερα μέλη της οικογένειας.

Ακολουθούν οι επικήδειοι των παιδιών.

 

Δεν περίμενα ποτέ να έρθει αυτή η μέρα. Υποτίθεται θα το κάναμε μαζί και όχι μόνος του. Όμως, τα θυσίασε όλα για μένα. Για μας. Ήθελα να πάρω εκδίκηση μόνος μου αλλά δεν με άφησε , μου είπε να κάτσω πίσω ο παλιό γέρος . Παρόλου που στην αρχή δεν τα πηγαίναμε καλά με βοήθησε και εμένα και την οικογένεια μου . Με έλεγε Κιτρινιαρη και ποτέ δεν έλεγε σωστά το όνομα μου. Τοντ με φώναζε και το θυμάμαι και γελάω. Πήγε να με πυροβολήσει όταν πάτησα στο γρασίδι του. Πάρο όλα αυτά στο τέλος ήταν πάντα δίπλα μου. Έσωσε την αδερφή μου από συμμορίες και έσωσε και εμένα. Μου βρήκε δουλειά μου έμαθε να κάνω πράγματα και χωρίς αντάλλαγμα. Με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και ήταν ένας πατέρας που δεν είχα ποτέ. Ο Γουωλτ μπορεί να ήταν ένας ξιπάσμενος γέρος αλλά αυτό δεν με σταμάτησε να γίνω φίλος του. Με βοήθησε ακόμα να βγω με την κοπέλα που μου άρεσε και όχι μόνο αυτό αλλά και μου έδωσε το αμάξι του , το όποιο είχα Πάει να κλέψω. Τότε ήταν η πρώτη φορά που πήγε να με πυροβολήσει. Δεν ζητούσε ποτέ βοήθεια ακόμα και όταν έφτυνε αίμα και όλοι ανησυχούσαμε. Πάντα ήταν δίπλα μας αν και συνέχιζε να μας λέει σκιστομάτιδες. Την τελευταία στιγμή που ήταν να πάρουμε εκδίκηση με κλείδωσε στο υπόγειο, λες και ήξερε το κάθαρμα τι θα γίνει. Πήγε όμως, ξεροντας πως θα καταλήξει. Μπορεί να μην είχα πρότυπο πριν αλλά τώρα έχω. Κάποιος θυσίασε την ζωή του για μένα και αυτό θα μου μείνει αξέχαστο. Δεν σε ξεχάσω ποτέ κολο γέρε. Θα μου λείψεις Γουωλτ! Καλό ταξίδι.

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουώλτ,

Υπήρξες άνθρωπος σπουδαίος για την Αμερική. Πολέμησες με θάρρος στον πόλεμο της Κορέας, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Υπήρξες, όμως, και άνθρωπος « παλαιών αρχών », άνθρωπος προκατειλημμένος, άνθρωπος αντιπαθητικός και συχνά εκνευριστικός, θα έλεγα. Την πρώτη φορά που σε είδα, που βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω, σκέφτηκα τα χειρότερα για εσένα. Την υπεροψία, την αλαζονεία που θεωρούσα ότι σε διακατέχουν. Το μόνο ωραίο πράγμα που βρήκα πάνω σου ήταν το αυτοκίνητό σου. Δεν ζητάω συγγνώμη που προσπάθησα να το πάρω γιατί έτσι μπορεί να μην είχαμε γνωριστεί ποτέ. Σταδιακά, ξεκίνησες να αλλάζεις, να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Άρχισες να νοιάζεσαι ξανά για την ζωή σου, για το περιβάλλον σου. Μέχρι που μου δανεισες το αυτοκίνητό σου, το πολυτιμότερο πράγμα που είχες στη ζωή σου. Πότε δεν έμαθες το όνομά μου. Επέμενες να με φωνάζεις Τοντ, κιτρινωπό ή σχιζομάτη. Δεν με πείραζε, δεν με πείραξε πότε. Εύχομαι να βρήκες επιτέλους τη γαλήνη, που τόσο καιρό έψαχνες, αλλά πότε δεν βρήκες. Καλό ταξίδι παντοτινέ μου φίλε, δεν θα ξεχαστείς ποτέ

 

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουώλτ δεν ήθελα να έρθει τόσο γρήγορα η ώρα που το οποίο θα βρίσκομαι σε αυτή την θέση για να σου μιλάω . Εχω να πω πως ήσουν ένας πολύ διαφορετικός άνθρωπος από τους άλλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου, στην αρχή όταν σε πρώτο είδα έλεγα από μέσα μου πως πάλι με τρελό μπλέξαμε, στην συνέχεια κατάλαβα πως ήσουν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ότι ήθελες να πεις το έλεγες ευθεως και δεν σε ενδιαφέρει τίποτα. Σε ευχαριστώ για εκείνη την μέρα που ήρθες και με έσωσες, το λιγότερο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν τα λουλούδια και τα φαγητά που σου φέρναμε. Τέλος θα ήθελα να με συγχωρέσεις που πήγα να σου κλέψω το αυτοκίνητο σου και θα σε θυμάμαι για πάντα. Καλό ταξίδι αγαπημένε μου Γουώλτ

 

Καλησπέρα σε όλους. Για πολλούς ο Γουώλτ μπορεί να ήταν φίλος σας, συγγενής σας η και εχθρός σας. Σήμερα όλοι μας αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας Γουώλτ. Για μένα ο άνθρωπος αυτός ήταν φίλος μου. Θυμάμαι πάντα έλεγε πως μισούσε εμάς τους σχιστομάτες, τους δικούς μου ανθρώπους λόγω του πολέμου που είχε γίνει. Ήταν ένας άνθρωπος με ωραίο και αστείο χιούμορ, έκανε πως μισούσε όλους αλλά κατά βάθος δεν ήταν τόσο σκληρός όσο και να το έδειχνε. Θυμάμαι μια μέρα όταν ο ξάδερφος και οι φίλοι του με ανάγκασαν να πάω στο σπίτι του για να κλέψω το αυτοκίνητο που είχε. Ήμουν και εγώ χαμένος και δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν έμαθαν τι έκανα η μητέρα μου και η αδερφή μου έπρεπε να δουλέψω γι αυτόν. Εκεί όταν τον είδα η αλήθεια είναι όπως ο καθένας μας δεν θα ήθελε να μείνει μαζί του αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Την περίοδο εκείνη θυμάμαι όταν δούλευα στο σπίτι μου με έλεγε φοβιτσιάρη και μου έμαθε αρκετά πράγματα όπως το πως να μιλάω σε άτομα, πως να βρω δουλειά κλπ. Για εμένα ήταν ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησε να καταλάβω το νόημα στην ζωή, τον συμπάθησα και ένιωθα πολύ οικεία μαζί του. Τον θαύμασα πολύ και ήθελα να του μοιάσω. Οι μέρες αυτές μαζί του ήταν ευχάριστες και περνούσαν πολύ ωραία, ένιωθα σαν να ήταν ο δεύτερος πατέρας μου. Μακάρι να μπορούσα να το ξανακάνουμε. Θα μείνει στο μυαλό μου και ελπίζω να τον αγαπήσατε όπως εγώ. Καλό παράδεισο φίλε μου.

 

Αγαπητοί φίλοι βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Γουώλτ. Σε πολλούς θα σας φαίνεται παράξενο που βρίσκομαι εδώ εγώ και οι άλλοι "σχιστοματηδες" όπως μας αποκαλούσε. Τελικά όμως μας γνώρισε, την κουλτούρα μας, τα ήθη μας, τα έθιμα και τα φαγητά μας. Ποιος θα περίμενε ότι ενώ είχε τόση αντιπάθεια στους Κινέζους τελικά θα γινόταν φίλος και οικογένεια με αυτούς. Γιατί για μένα προσωπικά δεν ήταν απλώς φίλος, ήταν οικογένεια, ένας πατέρας δίπλα μου που δεν είχα. Στάθηκε σε μένα και στην αδελφή μου. Πρώτα με συγχώρεσε που πήγα να του κλέψω το αμάξι, μετά με βοήθησε να βρω δουλειά και τέλος θυσιάστηκε για μένα και την οικογένειά μου. Πολλοί θα τον θεωρείται για ένα αναίσθητο γερό, προσβλητικό , ιδιότροπο αλλά στη πραγματικότητα υπήρχε πολύ καλοσύνη μέσα του. Από τη μια με έβριζε λέγοντας με "κιτρινιάρη", δειλό και άλλα που δεν μπορώ να πω αυτή την στιγμή και από την άλλη με στηρίζε. Εγώ ήξερα πως κατά βάθος ήταν ένας καλός άνθρωπος. Είχε πολύ χιούμορ, σαρκασμό και τα έλεγε όλα έξω από τα δόντια . Θα σε θυμάμαι για πάντα Γουώλτ. Καλό ταξίδι φίλε μου!

 

 

Βρισκομαστε σήμερα όλοι εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Γουώλτ. Έναν σπουδαίο άνθρωπο, φίλο και πατέρα. Ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος που πάλεψε στον πόλεμο της Κορέας.

Όταν πρώτο γνώρισα τον Γουώλτ δεν είχαμε  και την καλύτερη πρώτη γνωριμία. Βρεθήκαμε για πρώτη φορα μέσα στο γκαράζ του. Εκείνος με ένα όπλο στο χέρι και εγώ προσπαθόντας να του κλέψω το αμάξι. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν «Σήκω και φύγε από την κατοικία μου ρε σχηστομάτι, σκατο κιτρινιαρη». Δεν θα πίστευα ποτέ ότι μετά από εκείνη την γνωριμία θα γινόμασταν οι καλύτεροι φίλοι. Έκανε πολλά για έμενε και την οικογένεια μου. Αν δεν είχαν εκείνον δεν ξέρω τι θα είχα κάνει. Με αυτήν την θαρραλέα θυσια του με έσωσε από μια πολύ δύσκολη κατάσταση της ζωής μου. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να τον αποχαιρετήσω με τον τρόπο που ήθελα και έπρεπε. Μου έμαθε πολλά πράγματα για την ζωή και θα είμαι πάντα ευγνώμων που τον γνώρισα και τον ειχα στην ζωή μου. Τον Ευχαριστω παρά πολύ για ολα. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ κι ελπίζω να βρισκεται σε γαλήνη.

Σου εύχομαι καλό ταξίδι φίλε μου.

 

 

Αγαπητέ φίλε Γουωλτ χάρηκα που σε γνώρισα έστω και για λίγο γιατί αν και προσπάθησα να σου κλέψω το αμάξι με,συνχωρεσες και με πήρες κοντά σου και μου βρήκες δουλειά και με έσωσες εμένα και την οικογένεια μου από τον ξάδερφο μ και την παρέα του.καλο ταξίδι θα σε θυμάμαι για πάντα

 

 

Αγαπημένε μου φίλε Γουωλτ ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος αν και στην αρχή νόμιζα ότι ήσουν ένας γεροξεκουτης που μισεί τους κιτρινωπούς. Αλλά δίπλα σου έμαθα πολλά υπέροχα και χρήσιμα πράγματα όπως το πως να συμπεριφέρομαι σαν άντρας γιατί νόμιζες ότι ήμουν γυναικούλα, με βοήθησες να βρω δουλειά και με απέτρεψες από το να λερώσω τα χέρια μου αίμα γιατί εσύ το είχες κάνει ήδη λόγω του πολέμου. Εγώ και οι οικογένεια μου εκτιμούμε το ότι έχασες την ζωή σου για να είμαστε καλά εμείς. Όσο για τους άλλους που σε σκότωσαν θα πληρώσουν ακριβά για αυτό το έγκλημα και για πολλά αλλά. Θα σε θυμάμαι πάντα και εγώ και η οικογένεια μου ήσουν ένας υπέροχος, με χιούμορ άνθρωπος που παρόλο που έδειχνες ότι δεν σε ένοιαζε κανένας καταβαθος νοιαζόσουν για όλους και για όλα ακόμα και για την γιαγια μου που νόμιζες ότι σε μισούσε. Καλο παράδεισο φίλε μου ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

 

 

Αγαπητέ φίλε Γουώλτ

Δεν ξέρω τι ακριβώς να πω εδώ πέρα. Έτσι όπως ήσουν, πως μπορεί να πει κάποιος κάτι για σένα. Όλη την ώρα μας επρηζες και γκρινιάζες , αλλά τι να περιμένεις από ενα γερό μπάσταρδο σαν εσένα. Αλλά σε ευχαριστώ όλα για όσο έκανες για εμένα και πάντα έλεγες κάτι ηλίθιο, όπως όταν πηγές εκεί επειδή πάω στοίχημα ότι είχες βαρεθεί να ζεις, μιας και μου τας είχες πει όσα ήξερες.Δεν λέω σε ευχαριστώ για την βοήθεια και πραγματικά το χρειαζομουν αυτό που έκανες. Για αυτό η οικογένεια μου σου χρωστάει.Άντε τώρα καλό ταξίδι με τον Χριστό να σε οδηγεί και περιμένει μέχρι να έρθω και εγώ.

 

Ο Γουωλτ ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, για αυτό και είμαστε εδώ σήμερα. Κάποτε προσπάθησα να κάνω κάτι κακό, το μετάνιωσα την ίδια ακριβώς στιγμή. Του ζήτησα συγνώμη και προσφέρθηκε για μια εβδομάδα να τον βοηθήσω σε ότι χρειαστεί. Ήταν αρνητικός και γκρινιάρης, την πρώτη κιόλας μέρα με έβαλε να μετρήσω τα πουλιά που βρίσκονταν σε ένα δέντρο και το έκανα, αλήθεια το έκανα δεν ξέρω γιατί αλλά τον άκουσα. Από τότε λοιπόν πάντα τον άκουγα. Έτσι ξεκίνησε η φιλία μας, επίτηδες έλεγε το όνομα μου λάθος, με προσέβαλε για την φυλή μου και για τα μάτια μου. Όμως δεν τον παρεξηγούσα, διότι μου έμαθε και πολλά πράγματα πως να επισκευάζω οτιδήποτε χαλάσει στο σπίτι, πως να φέρομεσαν άντρας και πως να διεκδικώ το κορίτσι που μου αρέσει. Επίσης πιστεύω πως κατάφερα να του μάθω και εγώ πως να φέρετε πράγματα καλά σε όλους τους ανθρώπους. Καλό ταξίδι φίλε μου.

 

 

Αγαπημενε μου Γουώλτ σημερα βρισκομαι εδω να σε αποχαιρετήσω για το ταξιδι που προκειται να κανεις.Δεν ειμουν ετοιμος να σε χασω τοσο γρηγορα...Μολις χτες εισουν γειτονας μου,φιλος μου.Πως εγινε ολο αυτο;

Σε ευχαριστώ για ολα εκτιμω ολα οσα εκανες για εμενα. Σαν χθες θυμαμαι που μας φωναζες σχιστοματιδες οταν πρωτο ειρθαμε που μας στραβοκοιταγες και δεν ηθελες να εχεις καμια σχεση μαζι μας .Σαν χθες θυμαμαι που αντι για Ταο με φωναζες Τοντ, Τι ανθρωπος..Οσπου μια μερα σε καλεσαμε σπιτι μας για φαγητο και ετσι αλλαξαν τα πραγματα. Γιναμε φιλοι και εχω να πω οτι εισουν ενας απο τους καλυτερους φιλους οπου θα μπορουσα να εχω,τοσο πείσματαρης,Παντα να περνουσε το δικο σου ηθελες και πρεπει να παραδεχτω οτι ουτε εγω σε χονεβα στην αρχη.Παρολα αυρα πρωτη φορα θαυμαζω εναν ανθρωπο τοσο πολυ,εισουν πραγματικα γενναιος.Θυσιαστηκες για να μας προστατέψεις Δεν ειναι αυτο γενναιο; Πραγματικα θα μου λειψεις αρκετα ελπιζω να εισουν ακομα εδω και να αραζαμε να πειναμε μπυρες και να μου φωναζες. Καλο Ταξιδι Γουωλτ θα σε θυμαμαι.

 

 

Αγαπητέ μου φίλε Γουόλτ δεν ήθελα ποτέ να έρθει η ωρα να πω αυτά που θα πω. Όσο ζούσες ήσουν ένας πολύ διαφορετικός από τους άλλους χαρακτήρες και έδειχνες την αγάπη σου και την τρυφερότητα σου στους άλλους με έναν περίεργο τρόπο που δεν καταλάβαιναν πολλοί. Είχες περάσει πολλά στην διάρκεια της ζωής σου και σε είχαν αδικήσει για την συμπεριφορά σου. Σου ήταν πάντα δύσκολο να συμπαθήσεις ανθρώπους επειδή έλεγες ότι δεν σου ταίριαζαν ως άνθρωποι. Ήταν λίγοι ο άνθρωποι που καταλάβαιναν τον τρόπο που αγαπάς και το εκτιμούσαν αρκετά. Τώρα που το σκέφτομαι και εμενα κατά βάθος με εκτιμούσες και με αγαπούσες αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα μέχρι τώρα. Όποτε, σε συγχαρώ για την ζωή που έζησες και σου εύχομαι ένα ευχάριστο ταξιδι

 

 

 

Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για μα αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο μας φίλο , σύντροφο μας . Όσοι γνώριζαν τον γουωλτ ήταν ένας άνθρωπος που στην αρχή δεν χώνευε τους σχηστοματες , ήταν ξινός μαζί τους , αδιάφορος . Γενικα σαν πατέρας που ήταν κ όλας δεν είχε και πολλές επαφές με τους γιούς του ούτε με τα εγγόνια του καθώς είχε μείνει με τα μυαλά των παλαιών αρχών και δεν άρεσε ο τρόπος συμπεριφοράς και ντυσίματος της εγγονής του . Μετέπειτα καθώς περνούσαν οι μέρες ο γουωλτ όλο κ συμφιλιωνότανε με τους σχηστοματες , τους βοήθησε για την ακρίβεια βοήθησε τον ταο και έτσι όλοι μετά φίλοι συγγενείς τον σχηστομετων τους πρόσφεραν φαγητό λουλούδια κτλπ αλλά αυτός δεν τα ήθελε εφόσον δν τους χώνευε , αλλά ούτε συγχώρεσε τον ταο από την κλοπή του αυτοκινήτου που δεν κατάφερε . Με τα πολλά πολλά τον έβαλε να δουλέψει στον κήπο του και να κάνει διάφορες δουλειες έτσι ώστε να τον συγχωρέσει , τό έκανε και άντρα του έπαθε πως να μιλάει πως να συμπεριφέρεται σαν άντρας του βρήκε και δουλειά και στην τελική θυσιάστηκε για αυτόν . Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και κριμα που τον πενθούμε σήμερα εδώ .

Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας "Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι γεμάτος με μίσος και οργή"

 

Την Κυριακή 24/3 παρακολουθήσαμε με τα μέλη της Κινηματογραφικής Λέσχης την ταινία «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας». Η ταινία αν και αρκετά παλιά – παίχτηκε το1998- δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της.

Υπόθεση: Ο Ντέρεκ (Edward Norton) είναι ένας πρώην αρχηγός νέο-ναζιστικής συμμορίας, ο οποίος μόλις έχει βγει από την φυλακή, και έχοντας αλλάξει τον τρόπο σκέψης του και καταλάβει τα λάθη, τα οποία έκανε, προσπαθεί να επανορθώσει και να επηρεάσει βάλει τον αδερφό του, τον Ντάνυ, ο οποίος έχοντας ζήσει όλα αυτά τα γεγονότα από κοντά έχει επηρεαστεί και έχει μπει στη νεοναζιστική συμμορία.

Η ταινία συγκίνησε πολύ τα παιδιά, κυρίως γιατί όπως μας είπαν όλα αυτά που είδαμε στην ταινία εξακολουθούν να υπάρχουν γύρω μας. Ο ρατσισμός είναι εδώ και βλάπτει τον διαφορετικό. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το πώς οι άνθρωποι επηρεάζονται τόσο εύκολα από ιδέες και απόψεις μισαλλόδοξες και φανατισμένοι κάνουν κακό στους γύρω τους. Ακολουθούν οι αναλυτικές απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο.

 

"Το μίσος είναι βάρος. Δε μπορείς να είσαι τσαντισμένος μια ζωή" γράφει ο Ντάνιελ στην εργασία που θα παρέδιδε στον Σουίνι, το λυκειάρχη. Πώς καταλαβαίνετε αυτή τη φράση; Συμφωνείτε;

θεωρώ πως είναι μια ορθή στάση. πιστεύω πως το μίσος μας κρατάει πίσω από το να αλλάξουμε τον κόσμο Κ να κάνουμε κάτι καλό.

Ναι συμφωνώ με αυτή τη φράση γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι γεμάτος με μίσος και οργή

Ναι συμφωνώ διότι το μίσος χαλάει την ποιότητα ζωή μας . Επίσης το μίσος μπορεί να σε φέρει σε ακραίες καταστάσεις όπως διαπιστώσαμε και στην ταινία και αν έχεις μίσος δεν μπορείς να ευχαριστηθείς τίποτα .

Η αρνητικότητα και η κακία που προσφέρει κανείς στον κόσμο, τον απωθεί από την εξέλιξη του ως άτομο και ως προσωπικότητα.

Η ζωη ειναι μικρη για να μισεις

συμφωνώ

Θέλει να δείξει πως το είσαι συνέχεια νευριασμένος δεν σε αφήνει να ζήσει όπως πρεπει γιατί ποτε δεν ξέρεις τι θα γίνει

Πιστεύω και εγώ οτι δεν πρέπει να κρατάμε κακία σε κανέναν

Το να μισής κάποιον δεν σε βοηθάει ούτε ψυχολογικά ούτε σωματικά

Συμφωνώ με αυτή τη φράση ,γιατί πράγματι το μίσος είναι βάρος για κάποιον καθώς δεν μπορεί να είναι ποτέ ήρεμος και σκέφτεται συνέχεια τα ίδια

 

 

Ποια ήταν η σκηνή που σας συγκλόνισε;

1. η σκηνή που μάλωναν στο οικογενειακό τραπέζι. 2. ο βιασμός του Ντέρεκ. 3 Το τέλος.

Η στιγμή που ο Ντέρεκ σκότωσε τα άλλα δύο παιδιά

Ο θάνατος του Ντάνιελ

Η σκηνή που σκοτώθηκε ο Ντάνιελ.

Στο τραπεζι με τον πατριο

Όταν αλλαξαν το δωματιο

Όταν σκοτώθηκε ο Ντάνιελ

Όταν ο Ντέρεκ σκότωσε τον μαύρο πατώντας του το κεφάλι

Όταν ο Ντέρεκ πήγε τον αδελφό του στο σχολείο και κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μέχρι που γύρισε πίσω και είδε ότι τον είχαν σκότωσει

Σίγουρα η σκηνή του βιασμού στην φυλακή

 

 

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος "δάσκαλος" του Ντέρεκ  στην ταινία; Δηλαδή αυτός που τον βοήθησε να αλλάξει τις ρατσιστικές του αντιλήψεις. Να εξηγήσετε την επιλογή σας.

θα έλεγα το γεγονός ότι μέσα στη φυλακή κατάφερε να δει πως κ οι άσπροι μπορούσαν να κάνουν κακό που θεωρούσε ότι μόνο οι μειονότητες θα μπορούσαν να κάνουν.

Ο Μπαντυ με τον οποίο δούλευαν μαζί στην φυλακή ο οποίος τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι όλοι οι το ίδιο όπως είχε μάθει από τον πατέρα του

Ο Μπαντυ γιατί η παρέα μαζί του έκανε τον Ντέρεκ να αλλάξει γνώμη και τον βοήθησε αρκετά και όχι μόνο ο Μπαντυ αλλά και η φυλακή διότι από αυτά τα άσχημα συμβάντα που έγιναν διαπίστωσε την πραγματικότητα . Παρεπιπτόντως δεν θα έλεγα η φυλακή ότι τον βοήθησε με καλό τρόπο διότι όπως προανέφερα έγιναν άσχημα συμβάντα αλλά δυστυχώς με αυτόν το τρόπο κατάλαβε την αλήθεια αλλά κυρίως ο Μπαντυ τον βοήθησε παραπάνω

Ο "δάσκαλος" του ήταν ο Μπάντυ, ο οποίος χρησιμοποιώντας το χιούμορ του κατάφερε να τον καθοδηγήσει στον σωστό δρόμο, δηλαδή στον ειρήνη.

Ο μπαντυ γιατι του αλλαξε την γνωμη του

ο μπαντυ

Έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο φίλος που έκανα όταν βρισκόταν στην φυλακή αλλά και το συμβάν που τον έκανε να καταβάλει πως ουτε οι λευκοί είναι φιλικοί μεταξυ τους

Αυτός που δούλευε μαζί γιατί του έδειξε ότι δεν είναι όλοι οι άσπροι φίλοι του αλλά μπορούν να του κάνουν και κακο

Θεωρώ ο Μπαντυ γιατί είδε ότι αυτοί που του έκαναν κακό στην τουαλέτα ήταν οι ίδιοι του " φίλοι " αντιθετως τα άτομα που θεωρούσε αυτός κακούς τον βοήθησαν

Πιστεύω ότι ήταν η φυλακή ,αφού έμαθε πολλά και έζησε πολλά οπότε αυτό τού άλλαξε κάποιες αντιλήψεις

 

 

Η ταινία γυρίστηκε το 1998. Θεωρείτε ότι είναι ακόμη επίκαιρη; Ή έχει αλλάξει κάτι από όσα είδαμε;

νομίζω ότι είναι το ίδιο. άσχετα από το πόσο προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτή τη στάση, να την βελτιώσουμε, πάντα θα υπάρχουν άτομα που αρνούνται να το δεχτούν.

Δυστυχώς είναι ακόμα επίκαιρη

Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα και συνεχίζονται τέτοιες αντιλήψεις

Έχουν γίνει κάποια βήματα εξέλιξης, αλλά σίγουρα ο ρατσισμός είναι ακόμα ένα επίκαιρο θέμα που τυραννά τις ευάλωτες ομάδες.

Ειναι ακομη επικαιρη

ειναι επίκαιρη ακόμη, δυστυχώς

Θεωρώ πως ακόμα συμβαίνουν

Εχει αλλάξει σε έναν πολύ μικρό βαθμό

Στην σημερινή εποχή οι ρατσιστικες αντίληψης δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλή αλλά δεν είναι και το ίδιο με τοτε

Είναι σίγουρα επίκαιρη ,αφού εξακολουθεί να υπάρχει πολύς ρατσισμός και ειδικά εναντίον έγχρωμων ανθρώπων

 

 

Γνωρίζετε άτομα που έχουν αντιλήψεις ρατσιστικές/ναζιστικές; Ποια η στάση σας απέναντί τους;

δυστυχώς ναι, έχω Κ με μπερδεύει γιατί δε ξέρω πως να συμπεριφερθω απέναντι τουσ. τους αγαπώ αλλά η στάση τους Κ οι απόψεις του με αηδιάζουν Κ με στεναχωρούν.

Ναι γνωρίζω και οπότε συζητάμε τέτοια θέματα περί ρατσισμού τους λέω την άποψη μου με την ελπίδα να αλλάξω τη δικη τους

Ναι δυστυχώς και προσπαθούμε με το να τους μιλήσουμε να αλλάξουν γνώμη αλλά δυστυχώς κάποιοι δεν καταλαβαίνουν

Ευτυχώς δεν γνωρίζω άτομα που να εκφράζουν τέτοιες αντιλήψεις.

Δεν ξερω

εξηγούμε το σωστο ,(αν και δεν ακούνε ) ειναι κλειστομυαλοι με ανασφάλειες

Ναι γνωριζω και έχω μια κάποια απόσταση

Όχι δεν γνωρίζω

Οχι

Γνωρίζω άτομα τέτοια ,προσπαθώ να τους αποδείξω ότι είναι λάθος και να τους κάνω να αλλάξουν γνώμη ,όμως είναι αδύνατο

«Η Μεταμόρφωση» του Κάφκα ( ή πώς ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει κάποιος άλλος )

Κυριακή απόγευμα και συναντηθήκαμε με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης να συζητήσουμε για το βιβλίο του Φραντς Κάφκα «Η μεταμόρφωση». Δυστυχώς πολλά μέλη μας απουσίαζαν γιατί ήταν άρρωστα, αλλά και πάλι όσοι ήμασταν παρόντες κάναμε μια εξαιρετική συζήτηση.

Η Κατερίνα μας , που πρότεινε και το βιβλίο μίλησε πρώτη γι αυτό. Ο Κάφκα οδηγεί τον αναγνώστη να ερμηνεύσει την απέχθεια για το διαφορετικό- ειδικά την απέχθεια της οικογένειας. Ο ήρωας βίωνε κάποια ψυχική ασθένεια και αυτό γίνεται κατανοητό από το ότι δυσκολεύεται να σηκωθεί από το κρεβάτι του, από το ότι ένιωθε ότι είχε αλλάξει, ότι δεν έτρωγε τα φαγητά που του άρεσαν συνήθως , συνήθισε γρήγορα στο βρώμικο-σαπισμένο φαγητό και αφέθηκε στην κατάσταση που είχε βρεθεί με ευκολία. Η οικογένεια που αρχικά θρηεκί για την αλλαγή αυτή, σταδιακά αποσυνδέεται από τον Γκρέγκορ και στο τέλος του βιβλίου νιώθει ανακούφιση που πεθαίνει. Ειδικά η σκηνή του θανάτου του είναι έντονη και η παγερή και αδιάφορη στάση της οικογένειας δείχνει ότι πια δεν τον ήθελαν.

Η Βασιλική συμφώνησε με την Κατερίνα και αναφέρθηκε στο πόσο εξασθενημένος ήταν ο ήρωας από τη ζωή που ζούσε- αυτό την εντυπωσίασε πιο πολύ. Η αδερφή που αρχικά τον πρόσεχε και τον φρόντιζε- αν και δεν τον πλησίαζε ποτέ- τελικά αποκόπτεται και νιώθει ότι ελευθερώνεται με το θανατό του. Ο Γκρεγκορ ήθελε να επικοινωνήσει με τα άλλα μέλη της οικογένειας , αλλά δυστυχώς μόνο να τους ακούει μπορούσε. Ο χώρος του σταδιακά έπαψε να είναι δικός του και ακόμη και το κάδρο που ήταν στον τοίχο- και ίσως να αποτελούσε κομμάτι της ταυτότητας του- το απομάκρυναν και σταδιακά το δωμάτιό του έγινε αποθηκευτικός χώρος.

Η Παρασκευή πίστευε ότι το βιβλίο ήταν γραμμένο σε α’ ενικό πρόσωπο και θα ήταν πιο βιωματικό και ένιωσε έκπληξη όταν διαπίστωσε ότι η αφήγηση ήταν τριτοπρόσωπη. Η ίδια πιστεύει πως ο ήρωας βίωνε καταθλιπτικά επεισόδια και για αυτό έβλεπε τον εαυτό του ως κατσαρίδα , αλλά επιθυμούσε τη βοήθεια της οικογένειας του (σελ. 45 : τους φανταζόταν όλους να παρακολουθούν με κομμένη ανάσα τις προσπάθειες του…), αν και στη συνέχεια παρουσιάζεται πολύ περήφανος για να το κάνει (σελ. 63: θα προτιμούσε να πεθάνει από την πείνα, παρά να της το ζητήσει ο ίδιος..). Της προκάλεσε έκπληξη η στάση της αδερφής του, η οποία αρχικά τον ενθάρρυνε, τον φρόντιζε, τον τάιζε, αλλά σταδιακά τον εγκαταλείπει.

Στη Μαριαλένα άρεσε ο τρόπος γραφής και την προβλημάτισε και εκείνη ιδιαίτερα η αδερφή του Γκρεγκορ. Αυτό που τη συγκίνησε ήταν η σκηνή που ο πατέρας εκτοξεύει το μήλο στον ήρωα- έντομο και εκείνο φαίνεται να πληγώνεται και αν κουβαλάει το τραύμα του για καιρό . Ίσως και  να αντιπροσώπευε τα τραύματα που ο ήρωας είχε σε όλη του τη ζωή.

Και η Βάλια είχε παρόμοιες σκέψεις για την αδερφή του ήρα – μια κακή, μια καλή, μια με ενδιαφέρον , μια ψυχρή. Θύμωσε επίσης  γενικά με τη στάση της οικογένειας που τη θεώρησε προβληματική. Μαζί της συμφώνησε η Ειρήνη η οποία βρήκε το βιβλίο πολύ ενδιαφέρον και από ψυχολογική άποψη. Και φυσικά δεν ήταν μόνο ο βασικός ήρωας αλλά και όλα τα πρόσωπα που εμφανίζονται στην υπόθεση που έχουν ενδιαφέρον.

Η Ελένη είχε μια διαφορετική ανάγνωση της αλληγορίας: πίστεψε ότι ο ήρωας ήταν διαφορετικός με οποιοδήποτε τρόπο και αυτό πλήρωνε . Η οικογένεια του αδυνατούσε να τον δεχτεί και αυτό τον αποξένωσε ακόμη περισσότερο. Εντύπωση της έκανε η στάση του πατέρα αλλά και η σχέση του με τον ήρωα καθώς και το ότι ο Γκρεγκόρ παρατηρεί τις αλλαγές στην εμφάνιση του και νιώθει περήφανος που φοράει στολή κλητήρα και ξεχωρίζει.  

Η Παρασκευή Κ. η οποία δε μπόρεσε να έρθει στη συνάντηση γιατί είχε ένα μικρό ατύχημα μας έστειλε τη γνώμη της.

«Καταρχάς, μου άρεσε το βιβλίο αρκετά. Η αλήθεια είναι πως το είχα ξαναδιαβάσει το περασμένο καλοκαίρι και η γνώμη μου πάνω κάτω παραμένει η ίδια. Μου αρέσει πολύ η αναφορά στο παράδοξο και στο ακατανόητο- ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας μιλάει με τόση γαλήνη για κάτι το εντελώς αφύσικο. Βέβαια, δεν θα κρύψω ότι την πρώτη φορά που το διάβασα, περίμενα να ξανά μεταμορφωθεί ο Γκρέγκορ σε άνθρωπο. Ωστόσο, το γεγονός ότι απεβίωσε ως μεταλλαγμένο έντομο τελικά, κάνει το βιβλίο ακόμη πιο ενδιαφέρον στα δικά μου τα μάτια, εστιάζοντας έτσι ακόμη περισσότερο στο παράδοξο. Επίσης, βρήκα εξίσου ενδιαφέρον τον τρόπο που έγραφε ο συγγραφέας καθώς και την ίδια την πλοκή. Γενικά μου φάνηκε εντελώς απρόσμενο όλο το βιβλίο όπως και η συμπεριφορά όλων των χαρακτήρων και αυτό μου άρεσε. Όσον αφορά κάποιον από αυτούς που να ξεχώρισα (πέρα από τον πρωταγωνιστή δηλαδή), αυτός θα ήταν μάλλον η καθαρίστρια, η οποία μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί ήταν πολύ διαφορετικός χαρακτήρας σε σχέση με τους άλλους ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα. Ακόμη, με εξέπληξε πολύ το τέλος. Ίσως και να ήταν προβλέψιμο, εγώ όμως για κάποιον λόγο περίμενα ένα εντελώς διαφορετικό τέλος. Για την ακρίβεια περίμενα ότι σίγουρα θα ξαναγίνει άνθρωπος, όπως ήδη ανέφερα, και άρα δεν το είδα να έρχεται και μου ήρθε κάπως απότομο- θυμάμαι όταν το διάβασα καθόμουν και κοιτούσα τις σελίδες με απορία. Τέλος, πιστεύω πως είναι αρκετά ιδιότροπο βιβλίο και πως είναι λίγο δύσκολο να αρέσει σε όλους καθώς και να το καταλάβουν όλοι, μιας και μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αναγνώσεις. Παρ' όλα αυτά είναι ένα μαστ ριντ που έχω προτείνει σε όποιον ξέρω και δεν ξέρω και θα συνεχίσω να προτείνω!»

 

Στη συζήτηση που ακολούθησε αναφερθήκαμε στο πώς αυτός ο κοινωνικός θεσμός της οικογένειας μπορεί να θέσει στο περιθώριο κάποιο από τα μέλη του αν δεν ταιριάζει με τις δικές της θέσεις, απόψεις, ιδέες, επιδιώξεις. Οι σχέσεις συμφέροντος που αναπτύσσονται , ο γιος που αναλαμβάνει να ξεχρεώσει την οικογένεια, η αδερφή που αισθανόταν χρέος της να φροντίσει τον αδερφό της μέχρι που κουράστηκε και αποφάσισε ότι πρέπει να απαλλαχθεί από το βάρος αυτό και να προχωρήσει στη ζωή της, η στάση των ξένων που έχουν και κείνοι άποψη για το «πρέπον» και το «σωστό»,  η μητέρα που υπακούσει στον πατέρα και θυσιάζει το παιδί της προκειμένου να έχει την εύνοιά του. Πολλά τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο αυτό του Κάφκα και πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση που είχαμε με τα παιδιά μας!!

The Oxford Murders (Η Ακολουθία Φόνων Στην Οξφόρδη)

 

Την περασμένη Κυριακή παρακολουθήσαμε με την Κινηματογραφική Λέσχη την ταινία  "Η ακολουθία των φόνων της Οξφόρδης" .

Υπόθεση: Ο νεαρός Μάρτιν φτάνει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με σκοπό να κάνει τη διατριβή του με τον Άρθουρ Σέλντον, τον καθηγητή που θαυμάζει. Ενώ ο νεαρός φοιτητής απογοητεύεται αρχικά, αφού ο καθηγητής είναι απρόσιτος, μια σειρά φόνων θα τους φέρει κοντά. Οι φόνοι συνδέονται με μαθηματικό γρίφο και οι δυο τους θα προσπαθήσουν να τους διαλευκάνουν βοηθώντας την αστυνομία. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα Γκιγέρμο Μαρτίνες. Στην Ακολουθία της Οξφόρδης, η αναζήτηση του ενόχου παραλληλίζεται με την αναζήτηση της αλήθειας στα μαθηματικά. Ο ηθοποιός John Hurt στο ρόλο του καθηγητή είναι εξαιρετικός και απόλυτα ταιριαστός στο ρόλο του ηλικιωμένου, δύστροπου. Ακολουθούν οι κριτικές των παιδιών.

 «Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι από τους άλλους και αυτοί µόνον, έχουν το δικαίωµα να υπάρχουν! Κάθε έγκληµα, ακόµη και ο φόνος, είναι… δικαιολογηµένο αν γίνεται εναντίων αδυνάτων!». Αυτό πιστεύει ο πατέρας που δολοφονεί τα αυτιστικά παιδιά για να σώσει την κόρη του.  Πώς κρίνετε αυτή τη στάση;  

Λάθος

Λανθασμένη ,ο πατέρας είχε καλυφθεί με απόλυτη θλίψη αναζητώντας λύση για την κόρη του βλέποντας ότι δεν θα βρεθεί αποφάσισε να δράσει λανθασμένα βέβαια , αυτη η πράξη δεν μπορει να δικαιολογήθει

Auth thn stash thn krivw teleiws psixologikh dioti o anthrwpos eixe pathei depression logo tis korhs tou

λαθος

Θεωρώ πως η στάση αυτή είναι πολύ εγωιστική και συγκεκριμένα αυτός ο άνθρωπος ,εφόσον έχει μια κόρη που πάσχει από τόσο σοβαρή ασθένεια σε σημείο που την καθιστά την ίδια "αδύναμη" , θα έπρεπε να θαυμάζει αυτά τα άτομα (και ειδικά εκείνα με σύνδρομο down όπως αυτά που είχε στο λεωφορείο)και όχι να θεωρεί πως δεν έχουν δικαίωμα να υπάρχουν

Ντροπή. Όλοι όλοι έχουν δικαιώματα και χωρίς καμία αμφιβολία το δικαίωμα της ζωής. Όλα τα παιδιά που σκοτώθηκαν στο λεωφορείο είχαν κανονική ζωή καθημερινότητα ασχολίες φίλους και οικογένεια. Τι θα πει δηλαδή ότι επειδή είχαν μια νοητική καθυστέρηση μπορούσε να τα σκοτώσει χωρίς τύψεις?

Dumb?? O tupos htan gia psuxiatrio eksarxhs‼️!

Λάθος όλοι έχουμε δικαίωμα στην ζωη

 

 

Ο καθηγητής Σέλντον "παίζει» με το μυαλό του Μάρτιν και τον χειραγωγεί. Πόσο πιθανό θεωρείτε να συμβεί κάτι τέτοιο σε εσάς - σε οποιαδήποτε σχέση σας είτε φιλική, είτε ερωτική- και να μην το έχετε αντιληφθεί;       

Πολύ εύκολο

Δεν μπορώ να ξέρω υπάρχουν σίγουρα πολλές πιθανότητες αμα με κυριαρχήσει το συναίσθημα

Thewrw oti einai polu pithanwn na mou exei sumvei kati tetoio alla sthn poria ths zwh m to katalava

πολυ πιθανο

Θεωρώ πως είναι πολύ συχνό φαινόμενο και μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί στον καθένα. Ακριβώς επειδή ο άλλος χειραγωγεί το μυαλό σου ,παίζει με τις σκέψεις σου και σε ωθεί να σκεφτείς ή να κάνεις ότι θέλει εκείνος ,αλλά παράλληλα να νομίζεις ότι είναι δική σου απόφαση . Δν μου έχει συμβεί ,όμως δεν αποκλείω να συμβεί στο μέλλον

Είναι πάρα πολύ πιθανό. Παιχνίδια με το μυαλό γίνονται συνέχεια από ανθρώπους που έχουν καταλάβει τον τρόπο λειτουργίας του μυαλού .Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τέτοια κατανόηση σε αυτό το θέμα που ειναι σχεδόν απίθανο να τους αντιληφθεί κάνεις..

Polles fores ginetai genikws alla einai duskolo na ginei antilhpto.

Δεν ξερω

 

 

Radical - "Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται"

 

Το 2011 ένας νέος δάσκαλος διορίζεται στο δημοτικό σχολείο στο Metamoros . Η περιοχή είναι κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και οι μαθητές του σχολείου είναι τελευταίοι στα ακαδημαϊκά τεστ της χώρας. Μοναδικός στόχος των δασκάλων του σχολίου είναι να διδάσκουν τους μαθητές τους να περνούν τα τεστ της κυβέρνησης και δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε δημιουργικό. Εξάλλου το σχολείο πάσχει και από έλλειψη υποδομών- υπάρχει αίθουσα υπολογιστών αλλά όχι υπολογιστές.  Ο Σέρχιο ακολουθεί μια διαφορετική μέθοδο διδασκαλίας: αναλαμβάνει την Στ' δημοτικού και αφήνει ελεύθερους τους μαθητές να προσεγγίσουν βιωματικά τη γνώση. Την αρχική έκπληξη των μαθητών διαδέχεται ο ενθουσιασμός και σταδιακά τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται ελεύθερα και μέσα από πειράματα, ομαδοσυνεργατικές δράσεις και πρωτότυπες προσεγγίσεις τους μαθήματος. Ο διευθυντής αν και αρχικά σοκάρεται από την πολύ ιδιότυπη διδασκαλία του Σερχιο , κατανοεί ότι η προσπάθειά του έχει αποτελέσματα και τον στηρίζει στο έργο του. Βέβαια ο Σέρχιο έχει να αντιμετωπίσει και τη δυσπιστία των γονιών- ο πάμπτωχος πατέρας της Παλόμα, που θεωρεί ότι ο δάσκαλος «φουσκώνει» το μυαλό της κόρης  με την ιδέα μιας περαιτέρω εκπαίδευσης καθώς και διλήμματα ηθικής – πώς να αντιμετωπίσει την παραβατική συμπεριφορά του Νίκο, ενός από τους μαθητές του. Η ταινία βασίζεται σε αυτό εδώ το άρθρο και στο τέλος υπάρχουν οι φωτογραφίες των αληθινών ηρώων.

Η ταινία δείχνει ανάγλυφα τις συνθήκες φτώχειας που επικρατούν στο Μεξικό αλλά και τη βία και την εγκληματικότητα , εν μέσω της οποίας τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, καθώς και παιδιά που η οικογενειακή κατάσταση τα αποτρέπει από το να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους (Λουπίτα). Η ταινία ήταν ένα γερό σοκ για τους μαθητές μας , οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτές είναι οι συνθήκες ζωής ακόμη και σήμερα γι αυτά τα παιδιά. Ακολουθούν οι κριτικές τους.

 

 

Σήμερα χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο ζουν σε τέτοιες συνθήκες και πηγαίνουν σε σχολεία σαν αυτό που είδαμε στην ταινία. Πιστεύετε ότι θα αντέχατε σε παρόμοιες συνθήκες ζωής και εκπαίδευσης;

Οχι

Θα είχα πεθανει την πρωτη μερα

πιστευω οτι είναι δυσκολο να τις αντέξει καποιος αλλα καποια στιγμη συνηθίζετε

Αν με μεταφεραν τώρα σε τέτοιες συνθήκες πιστεύω ότι δεν θα άντεχα αλλά αν μεγαλωνα εκεί τότε θα είχα εξοικειωθεί και δεν θα μου φαίνονταν καθόλου περίεργες τέτοιες συνθήκες ζωής

Νομίζω δεν θα μπορούσα

Οχι δεν θα αντεχα γιατι πιστευω πως ολοι εχουν ισα δικαιώματα στην εκπαιδευση τους και αν δεν εχουν τους καταλληλους καθηγητες και τις καταλληλες εγκαταστασεις οι μαθητές δεν βρισκονται σε ενα σωστο περιβαλλον για την εκπαιδευση τους.

Pisteuw pws den tha antexa se tetoies sunthikes kai ektimw polu ta paidia ta opoio ta viomoun auta kathimerina

κούτσα στραβά ναι

Πιστεύω πως όχι γιατί οι συνθήκες είναι άλλες

 

 

Η μέθοδος του δασκάλου ταιριάζει στο πώς φαντάζεστε εσείς το σχολείο; Να εξηγήσετε τη γνώμη σας

Σε ένα δημοτικό ναι

ναι

.

Ναι θα ταιριάζει και θα ήταν και πολύ πρακτικό πιστεύω και θα είχε σκοπό και νόημα και θα ήταν και πολύ πιο ενδιαφέρον γιατί παίζει ρόλο το πώς διδάσκει ενας καθηγητής διότι άμα σε ενδιαφέρει το μάθημα του και ο τρόπος που τα λέει τότε θα μάθεις

Ναι ταιριαζει γιατι η μεθωδος του δασκαλου ηταν για να μας πει οτι στο σχολειο δεν θα επρεπε να μας δινει συγκεκριμενες γνωσεις τις οποιες σπανια θα χρησημοποιουσαμε αλλα θα επρεπε να μας διδασκονται γενικα πραγματα.

...

θεωρώ πως ταιριάζει στην ιδέα που έχω για το σχολείο, καθώς ενθαρρύνει τους μαθητές να συμμετέχουν, να προσπαθήσουν, να κάνουν λάθη κ να μάθουν μέσα από πράξεις

Ναι γιατί ήταν πιο διαδραστικό

Ναι γιατί όταν το μάθημα είναι πιο ελκυστικό και ενδιαφέρον θες να μάθεις περισσοτερο

Ναι διοτι το σχολειο πρεπει να διδασκει στα παιδια πραγματα που δεν εχουν να κανουν με καποιο μαθημα

 

Εξηγήστε την απάντησή σας στην παράπάνω ερώτηση (αν θα ήταν ή όχι αποτελεσματικός ο δάσκαλος)

Θα μπορουσε στο δημοτικό να ήταν. Τώρα όμως σε καμία περιπτωση

βοηθαει τα παιδιά να εχουν περισσοτερο ενδιαφερον

Πιστεύω ότι θα είχε αποτέλεσμα σε νεότερες ηλικίας δημοτικό σίγουρα γυμνάσιο ίσως. Στο λύκειο τα παιδιά έχουν ήδη "διαμορφωθεί "/"πλαστει " και τέτοιες συμπεριφορές θα περνούσαν αδιάφορες

Πιστεύω ότι θα ήταν αποτελεσματικός διότι ο τρόπος που δίδασκε ήταν πολύ ενδιαφέρον και παρείχε πολλές γνώσεις στα παιδιά και το μάθημα του γενικώς σου τραβούσε την προσοχή δηλαδή ο τρόπος μου μίλαγε τα "πειράματα " που έκαναν ως τμήμα οι σχέσεις που είχε ο δασκαλος με τα παιδιά και που τα συμβούλευε

Ναι θα ηταν αποτελεσματικος ενας τετοιος καθηγητής γιατι πολλα παιδια δεν εχουν διαφορα ερεθισματα για το μελλον της εκπαιδευσης τους και συχνα τα παρατανε γιατι δεν εχουν καποιον να τους βοηθησει, ενω ενας τετοιος καθηγητης θα βοηθουσε αυτα τα παιδια

Pisteuw tha htan polu apotelesmatikos dioti arketa atoma sthn taksh mou den prosexoun kai variountai opote pisteuw pws an kanme to mathima opws auto ths tainias kai tha mathename alla kai tha htan poio euxaristww to mathima

πιστεύω πως κάποια άτομα από την τάξη μου είναι λίγο αναίσθητα Κ αδιάφορα ως προς τις προσπάθεια καθηγητών να μας πλησιάσουν

Θα μάθαιναν τα παιδια να σκέφτονται μόνα τους χωρίς να έχουν έτοιμη τροφή στο χερι

Ο δάσκαλος θα είχε απόδοση στην τάξη γιατί προσπαθουσε να κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον για τα παιδια και έτσι μάθαιναν περισσοτερα

Θα ηταν γιατι θα διδασκε πραγματα που εχουν ενδιαφερον